Postnatale Depressie - Jac Zitman

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Postnatale Depressie

De Columns > Klachten lichaam en geest
Op deze pagina  haast beroemde stukken over het hormoonstelsel  van vrouwen.
De opmerkelijke genezingen die Jac Zitman bereikte met zijn inzichten op dit gebied kregen landelijke aandacht in de pers

Hier column no. 2


Postnatale Depressie

Ook de postnatale depressie vindt zijn oorsprong in een slecht werkende hypofyse, de centrale van het hormoonstelsel. Wie bij mij in de praktijk bekend is weet van de vele geboorte kaartjes die ik ontvang van echtparen die aanvankelijk problemen hadden met het krijgen van kinderen. Steeds zal ik die zwangere vrouwen aanraden om ruim voor de bevalling contact met me op te nemen zodat ik ze wat middelen kan meegeven voor rond de bevalling. Nog nooit is het voorgekomen dat één van deze vrouwen een postnatale depressie kreeg. Gelukkig niet, want zo'n postnatale depressie is één van de naarste zaken die een jonge moeder kan overkomen en zorgt voor een enorme belasting voor het hele gezin. Voor de vrouw zelf is het dubbel erg omdat ze erg onzeker wordt over haar eigen psychische gesteldheid. De omgeving stelt, vooral als het langer duurt, ten onrechte dat de vrouw last heeft van een psychische storing. Uit mijn jaren lange ervaring met de behandeling van postnatale depressie ben ik te weten gekomen dat de oorsprong van deze ziekte, hoewel er ook sprake is van emotionele klachten, van lichamelijke aard is, die ik behandel met hypotarwekiem olie, homeopathische middelen, kruiden en de behandeling die ik als magnetiseur geef.

Bij de geboorte van een kind treden er grote verandering op in het lichaam van de vrouw, gestuurd door het hormoonstelsel, met name de hypofyse. Doordat ons voeding pakket niet altijd die stoffen bevat die het hormoonstelsel optimaal laat werken ontstaat hier makkelijk een ontregeling. De pil en een prolactine remmer, middelen om de borstvoeding te remmen, en andere middelen die veel oestrogenen bevatten blijken vervelende consequenties te kunnen hebben, ze leiden tot een verhoging van het mineraal koper in het lichaam. Dit kan, blijkens onderzoek van dr.Hoes psychiater uit Tiel, diep ingrijpende verstoring van de biochemische gesteldheid van het lichaam te weeg brengen. Dit vormt de basis voor het optreden van depressie in het algemeen en ook voor postnatale depressie.

Vooral als de postnatale depressie verschijnselen zich in een sluipend, langzaam tempo aandienen kunnen soms vervelende situaties binnen het gezin en binnen het huwelijk ontstaan. Veelal wordt de na de bevalling optredende zwakte, nervositeit enz. toegeschreven aan het feit dat de bevalling nog maar zo kort achter de rug is en dat de vrouw moet wennen aan de nieuwe situatie. De moeheid wordt toegeschreven aan het zelf voeden van de baby en de slechte nachtrust. Niemand is er in zo'n geval op bedacht dat gesproken kan worden van een ernstige ontregeling van het lichaam van de vrouw.

De eerder genoemde psychiater dr.Hoes heeft het biochemische mechanisme, volgens welke dit alles tot stand komt, beschreven als het subklinisch pellagra. Hij komt tot een indrukwekkende rij van verschijnselen, die direct in relatie gebracht kunnen worden gebracht tot symptomen van postnatale depressie. Dr.Hoes geeft de volgende opsomming van symptomen die het gevolg zijn van te korten aan stoffen die tot een slecht werkende hypofyse leiden:

1. Veranderend gedrag met wisselende stemmingen.
2. Aanpassingsstoornissen die zich uiten als lichamelijke klachten, uiteenlopend van vermoeidheid tot bv hyperventilatie.
3. Emotionele stress, die zich kan uiten in een gebrekkig vermogen zich aan te passen.
4. Huwelijkse conflicten en familieruzies, vaak door dat de patiënt het gevoel heeft geen aandacht te krijgen.
5. Misbruik van alcohol, drugs of andere middelen, en verandert eet gedrag.
6. Depressie, al dan niet met zelfmoord neigingen.

Heel wat lichamelijke en psychische problemen die hun oorsprong vinden in een tekort op lichamelijk gebied die vrij eenvoudig op te lossen zijn met heel gewone middelen en goede behandeling. Dit is geen alternatieve veronderstelling van een dwaze magnetiseur, zo als men mij zou kunnen zien, maar een klinisch bewezen feit.

Zoals we in de opsomming van dr.Hoek zagen is hyperventilatie een verschijnsel dat bij postnatale depressie kan optreden. Hyperventilatie kent de volgende verschijnselen: duizelingen, hartkloppingen, uitstralingspijn in de linker arm, hals en kaken. Een lam gevoel in de spieren, angst gevoelens en het gevoel bewusteloos te raken met als gevolg totale paniek. Als een moeder enkele weken na de bevalling alleen thuis is met haar baby kan dat tot enorme ontreddering leiden, en haar het gevoel geven dat ze zich niet alleen kan redden. Ze probeert bij haar positieve te blijven, terwijl het gevoel van "er moeten zijn" tot grote angst gevoelens kan leiden. De familie zal met goedbedoelde adviezen komen die vaak de zaak alleen maar erger maken, omdat ze er van uit gaan dat het psychische problemen zijn. Wanneer zo'n vrouw dan "door het lint gaat", de verantwoordingen voor haar kind afwijst, op de vlucht slaat, of in het ergste geval zich zelf of het kindje iets aandoet krijgt ze de hele maatschappij over zich heen en wordt als psychisch gestoord bestempeld, en ze wordt dan ook als zodanig behandeld, zonder dat men naar de lichamelijke oorsprong van de problemen kijkt. Kunt U zich een beetje voorstellen hoe zo'n door iedereen onbegrepen vrouw zich voelt? Hoelang kan zo'n postnatale depressie duren, zult u zich wellicht afvragen. Veel vrouwen blijken, onbehandeld, gedurende lange jaren psychische onevenwichtigheden te ervaren die hun oorsprong in een postnatale depressie vindt. Een patroon van verstoringen, dat duurt tot 20 jaar na de laatste bevallingen is geen uitzondering.

Ik wil hier geen moralist uit gaan hangen, en kan me voorstellen dat er situaties zijn waarin een abortus noodzakelijk is. Toch moet men hier niet te licht over denken, door de plotselinge onderbreking van de zwangerschap kan de hypofyse in een soort shock situatie komen die tot jaren van lichamelijke en psychische problemen lijdt. Een postnatale abortus depressie zou je het kunnen noemen die vooral het emotionele verwerkingscentrum ernstig verstoord. Vergis U niet, dit komt veel meer voor dan men vermoed! In de praktijk heb ik wel vrouwen gezien die door de abortus psychisch ernstig ontredderd zijn, en met grote schuldgevoelens leven. Sociale en maatschappelijke motieven mogen dus nooit een rede tot abortus zijn. Een kind kan nooit "niet gewenst zijn" uit financiële motieven en zeker niet onder het motto "wat de mensen er van zeggen",wat in dit opzicht de meest walgelijke gedachtegang is. Mannen die hun vrouw overhalen tot het ondergaan van een abortus moeten niet vreemd opkijken als hier door hun huwelijk voor altijd ernstig ontwricht raakt, doordat zijn geliefde hem dit, soms onbewust, blijft kwalijk nemen. Vrouwen en ook meisjes mogen nooit gedwongen worden tot abortus, veel beter zou men zich er voor in kunnen spannen dit nieuwe leven met open armen te ontvangen, wat "de mensen" er ook van zeggen.


 
Copyright 2016. All rights reserved.
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu